

Warto pamiętać o tym, że zazwyczaj psychiatrzy, psychologowie i psychoterapeuci współpracują ze sobą i znają swoje kompetencje. Doświadczeni specjaliści są świadomi swoich ograniczeń i kiedy czują, że pacjentowi pomogłaby inna lub dodatkowa forma pomocy – sugerują mu konsultacje z osobą, którą uważają za odpowiednią w tym zakresie. Dlatego z jednej strony warto zaufać specjaliście, do którego się wybieramy, a z drugiej mieć na uwadze powyższe rozróżnienie i nie bać się pytać o kwalifikacje.
Psycholog jest to osoba, która ukończyła 5-letnie studia z psychologii i otrzymała tytuł magistra. Z posiadania tytułu psychologa nie wynika, że dana osoba zajmuję się pomocą osobom z zaburzeniami psychicznymi. Psycholog praktyk może zajmować się sportem, reklamą, czy organizacjami, a jako badacz bardzo szeroką tematyką od rozwoju człowieka i jego funkcjonowania w społeczeństwie, przez procesy umysłowe, po neuronalne podłoże różnych procesów psychicznych. Psychologia zaburzeń stanowi jeden z obszarów psychologii naukowej i praktycznej. Jeżeli psycholog chce kontynuować swoją pracę jako praktyk w tym obszarze, zazwyczaj wybiera się PO studiach na 4-letnią specjalizację, dzięki której może uzyskać stopień psychologa klinicznego (dorosłych, dzieci, bądź neuropsychologa) lub kończy kurs interwencji kryzysowej i udziela pomocy w przypadkach nagłych kryzysów psychicznych (próby samobójcze, śmierć bliskiej osoby). Czasami psychologowie prowadzą praktykę doradczą w zakresie problemów psychicznych, która jednak nie może być utożsamiana z psychoterapią. Co istotne, tylko osoba po studiach psychologicznych jest uprawniona do wykonywania, a przede wszystkim interpretowania wyników uzyskanych za pomocą narzędzi psychologicznych (testów inteligencji, inwentarzy osobowości) często stanowiących dodatkowe źródło informacji przy formułowaniu diagnozy i ustalaniu planu leczenia.
Psychiatra jest to osoba, która ukończyła medycynę, a następnie zrobiła specjalność w zakresie psychiatrii. Jest jedyną osobą z 3 wyróżnionych zawodów, która w Polsce może przepisywać leki oddziałujące na funkcjonowanie układu nerwowego, takie jak leki antydepresyjne, przeciwpsychotyczne czy uspokajające. Warto pamiętać, że główną rolą psychiatry nie jest przepisywanie leków – psychiatrzy zajmują się diagnozą (zgodną ze standardami ICD-10), badaniem ogólnego stanu pacjenta i zaleceniami do dalszego leczenia – sugerują metody jakie pacjent może wykorzystać by poprawić swoje funkcjonowanie. Dzięki swojemu ogólnemu wykształceniu medycznemu psychiatrzy są również kompetentni zlecać różne badania i testy medyczne oraz orzekać, czy dane objawy nie są manifestacją choroby spoza kręgu zaburzeń psychiatrycznych.
Psychoterapeuta jest to specjalista, który ukończył szkolenie psychoterapeutyczne związane z określoną szkołą psychoterapii, które zwyczajowo trwa 4-lata. Takie kursy zazwyczaj kończą psychiatrzy lub psychologowie, jednak nie każdy psychoterapeuta ma takie wykształcenie – wiele szkół psychoterapii przyjmuje osoby, które ukończyły jakiekolwiek studia wyższe. Dlatego też bycie psychoterapeutą nie jest równoznaczne z byciem psychologiem czy psychiatrą i na odwrót. Należy pamiętać, aby nie utożsamiać pojęcia psychoterapeuty z psychoanalitykiem – psychoanaliza to specyficzna forma terapii. Jako że zawód psychoterapeuty jest nieuregulowany prawnie, w świetle prawa każda osoba może nazwać się psychoterapeutą. Dlatego też warto pytać osobę, do której zgłaszamy się po pomoc o jej kompetencje – jaką szkołę ukończyła, czy kurs ten był akredytowany przez towarzystwo zrzeszające specjalistów (psychologiczne, psychiatryczne bądź związane z określonym nurtem psychoterapii) i czy poddaje swoją pracę regularnej kontroli (tzw. superwizji).

